En later werd in een keer een stuk later. Toets, stroomstoring, geen net en voor je het weet zit je in de safari auto met abdul de sjoof, cruisend door de serengeti en ngorogoro crater. Want ook dat is Tanzania: een land met vele mogelijkheden, van safari, tot tropische stranden op Zanzibar.
De toets werd redelijk gemaakt. Ik was niet ontevreden, behalve dan dat er mensen waren die twee keer dezelfde fouten maakten. Daar word ik dan een beetje narrig van.
Vrijdag was naaast Diabetes dag ook 'anti-verzin'-dag. Een moeilijke opgave voor sommigen:
"does the patient have a colostoma"
'yes'
" you're sure?"
'yes'
" good, can you then please tell me what a colostoma is ?"
'.... (stilte)....'
Ik krijg die ochtend ook weer hulp van mama Kimaro. Een van de studenten presenteert knagend op kauwgom zijn patient. Amy zou er in haar graf van omdraaien. Ik zit me net af te vragen hoe ik dit gedrag een beetje cultuursensitief kan corrigeren totdat ik mama Kimaro heel lieflijk naast me hoor zeggen tegen de kauwer in kwestie: ‘For your information, today is friday, which means that the ENT and lung specialists are not available. So, in case of emergency, if we need a bronchoscopy to remove chewing gum from a trachea, it could take a certain while before that procedure could be started’. Het duurt even voor de tanzaniaanse shilling bij hem valt, maar omdat ik al lig te huilen van t lachen heeft hij wel door het niet heel postief is voor hem.
De rest van de dag ben ik zoeter: alles over suikerziekte. En waar de ene helft niet weet wat een cel is, laat de andere helft merken dat ze de stof goed beheersen. Het enorme verschil binnen in de groep verbaast me ook op de laatste dag weer. Ik neem die middag afscheid van de klas. Ik probeer kort uit te leggen hoe ik het heb ervaren. Sommigen hadden onderaan hun toets al heel vriendelijke bedankwoorden geschreven. Daar ben ik blij mee. Want eenieder, ook ik, krijgt graag waardering voor gedaan werk..
No comments:
Post a Comment