De eerste dagen

De lift is stuk, dus er komen vandaag geen patienten naar de OK. Alleen noodgevallen worden getild van andere verdiepingen, de rest zal moeten wachten.

Ik probeer me er niet over te verbazen. Ook niet een klein beetje. Natuurlijk heb ik bakken met vooroordelen, maar een feit is wel dat men hier een acceptatiedrempel heeft waar je niet over zal struikelen. Voordeel is dat ik de anesthesiestudenten de hele dag mag entertainen. Helaas is interactief nog niet helemaal en vogue hier , dus de lessen kosten veel energie. Alsof je een ploeg door de zeeuwse klei moet trekken. Dat geeft niet, maar na een anderhalf uur akkers bewerken ben ik doodop. Ik deel de dag in twee, en probeer de studenten te activeren zelf met voorbeelden en vragen te komen voor de review van cardiovasculaire fysiologie, die ik voor vanmiddag gepland heb. Mijn doel is hapklare brokken, Keep it Simple Short, en veel herhalen.

De klas heeft een verschillend begin niveau, dus het is moeilijk een les te geven die voor allen toepasselijk is. Sommige zijn clinical officers in hun districts hospitaal, en presenteren een kennis waar menig arts een puntje aan kan zuigen. En sommigen .. Hoewel men het begrip dagelijks in de kliniek gebruikt, wist men bijvoorbeeld niet wat nou daadwerkelijk Hb is, en waarom bijvoorbeeld een concentratie van een stof in een oplossing vermindert als je er water bij doet. Zeeuwse klei.

Maar ze zijn zoo gastvrij. Ik word met open armen ontvangen en iedereen doet zijn of haar uiterste vriendelijke best. Dus het is niet moeilijk om (een beetje) geduldig te blijven. Om alleen maar positievere feedback te geven zodat ze vragen gaan stellen. En om weer de volgende les voor te bereiden..