het ochtendrapport

Half 8, ik ben er als een van de eersten, de recovery-schuine streep-overdrachtsruimte druppelt langzaam vol met studenten anesthesie. Iedere morgen bespreken ze daar de patienten van die dag, onder leiding van de anesthesioloog die dienst heeft. Dat is vandaag Dr. Matasha. Net als gisteren. En morgen. En iedere dag de rest van het jaar. Er is namelijk maar een anesthesioloog in het ziekenhuis. En er zijn er vier in het totaal in Tanzania heb ik mogen vernemen. Das verdomd weinig voor een land met 44 miljoen inwoners.

Bugando Medical Centre heeft 800 bedden, waar vaak twee patienten in liggen. De gemiddelde case load is 50 operaties op een dag, maar die vallen ook regelmatig af. Zoals de laatste drie dagen door een stukke lift, en patienten de trap op en af dragen lijkt geen optie. Of er is geen zout om te spoelen voor een TURP, dus dan vallen die af. Planning lijkt niet hoog op de lijst van kernkwaliteiten te staan van de inkoop afdeling, er zijn veel tekorten, maar alles moet ook eerst goedgekeurd worden door de medisch directeur van het ziekenhuis.

De recovery ruimte is een witbetegelde ruimte, met daarin plekken voor brancards bij polsoximeters en bloeddruk monitoren. Helaas verdwijnen continue de vingerprobes, dus worden de patienten er geparkeerd in afwachting van. Ja van wat, want er wordt niet een bloeddruk gemeten, geen pols gemeten, noch wordt er echt naar ze omgekeken. Af en toe, als de spoedpatienten van de afgelopen nacht teveel herrie maken tijdens de overdracht worden ze met en vingerknip tot stilte gemaand. Toch anders.

De eerste student begint met zijn overdracht. Ik heb moeite die te volgen, men spreekt hier niet hard, ik word al een beetje doof lijkt het, en bovendien spreekt men 'tanzaniaans engels'. Is toch anders.
Maar na een paar dagen begint ook dit te wennen, en wanneer een vermeende ASA 1 patienten met een Hb van 5,9 gr/dl wordt gepresenteerd (ruwweg 3,6 mmol/l) vraag ik me af of t aan mijn conversiefactor ligt, of toch? Gelukkig grijpt Dr. Matasha in, en wordt de patient eerst aan nader onderzoek en waarschijnlijk een bloedtrasnfusie onderworpen voordat die electief naar OK gaat. Ik schrijf in mn memoboekje als lesidee 'normaal waarden' op. Onder het onderwerp medicatie & doseringen: gisteren vond men 5 mg atropine ook al een prima premedicatie dosis.

Aan het einde van de bespreking is er een volle lijst , 54 cases, en we besluiten wegens dat volle programma vandaag geen lecture te doen , maar on the job training. dat geeft mij mooi de gelegenheid voor het eerst rond te kijken op OK.

De anesthesie wordt uitgevoerd voor senior anesthesie verpleegkundigen. Dat lijkt prima te gaan, maar met name pediatrisch ben ik erg blij dat de natuur mild is. Een 3 maanden oud kind wordt geintubeerd maar men kijkt minimaal 3 minuten toe of de tube wel goed zit. Ik tik eens op t capnogram, of in dit geval: waar het capnogram had moeten verschijnen, en de hint wordt gelukkig snel opgepikt. Ik ben hier wel officieel om les te geven en geen klinische handelingen te verrichten, maar dit leek
me nou een erg essentieel leerpunt.

De machinerie valt mee, datex ohmeda met halothaan op de verdamper. Iso is te duur. Ik ben maar niet over Sevo begonnen ;). In de hoek van iedere Ok staat ook een EMO voor ether anesthesie, ik ga de ok's eens afstruinen totdat ik ze er een zie gebruiken. Goed voor mijn eigen leerpunten.

T'is bijna weekend, en vrijdagmiddag begint hier al vroeg. Ik vind t best. Tijd voor een EVP, maandag wordt weer een volle dag..